Als trainer en eigenaar van hondenschool Challenge4Dogs vind ik het belangrijk dat mijn kennis en ervaring up-to-date blijft. Daarom ben ik dagelijks bezig met het trainen van mijn eigen honden en het lezen van nieuwe boeken op het gebied van hondengedrag en -training. Hierbij leer ik soms “nieuwe“ rassen kennen en als het even kan, train ik een pup van jongs af aan. Dit laatste is natuurlijk het allerleukste voor iemand als ik!
Vida in de tuin bij de fokker op de dag dat ik hem kwam ophalen.
Blijer kon ik dan ook niet worden van het nieuws dat mijn “kleine” wolfje vorig jaar november werd geboren. Dat moment, daar heb ik jaren naar uit gekeken want het was al heel lang een droom van mij en deze kwam nu uit. Ik wilde vreselijk graag een Tamaskan, een machtig ras! Prachtige, natuurlijke honden met een majestueus uiterlijk. Het karakter van de Tamaskan, wauw, wat een uitdaging met z’n natuurlijke wolven-gedrag. Wat mooi om met deze hond een band op te bouwen en om met wederzijds respect samen te mogen werken. LeVida (leven) heb ik vanaf zijn eerste dag kunnen volgen via foto-s en beschrijvingen die de Franse fokker mij met regelmaat stuurde. Omdat Mulion's Helios (God van de Zon) - de naam die LeVida kreeg van de fokker - uit Frankrijk moest komen, heb ik lang moeten wachten op zijn komst. Honden mogen pas geïmporteerd worden vanuit het buitenland met 15 weken leeftijd, dit i.v.m de rabiës enting.
Vida zijn eerste fotoshoot bij de fokker in februari.
26 februari was het dan zover; eindelijk kon ik mijn kleine grote man ontmoeten. Wat een bijzonder moment! Een mooie reis naar een prachtige plek ging aan deze ontmoeting vooraf en eindelijk kon ik LeVida mee naar huis nemen. Inmiddels zijn we een aantal maanden verder en groeien LeVida en ik naar elkaar toe. Natuurlijk moesten we aan elkaar wennen en aan de situatie waar ik me eigenlijk geen voorstelling van kon maken. Maar wat een bijzondere hond met zijn inmiddels 83 cm schofthoogte en zijn lieve ondeugende karakter.
Elke dag gaan we allerlei uitdagingen aan, zoals “gewoon” langs de kippen lopen naar het trainingsveld (zonder dat er een kip in zijn bek beland) clicker-training met een hond die volkomen zijn eigen ding doet - al hang je een biefstuk voor zijn neus - en voor wie alleen thuis zijn echt een probleem is. Door zijn grootte kan hij op jonge leeftijd al overal bij. Het aanrecht moet dus echt opgeruimd zijn, anders doet hij dat wel voor mij… Zucht, wat een mannetje, maar wat geweldig om hem in mijn leven te hebben!
Nu ik LeVida een aantal maanden in huis heb en we samen alles aan het ontdekken zijn, merk ik ook dat de Tamaskan niet voor iedereen geschikt is. Al was het alleen al door zijn enorm grote verschijning, nu is hij wel extreem gegroeid met z’n 83 cm schofthoogte op de leeftijd van 6 maanden, maar toch… Je hebt ruimte nodig, je moet zelf stevig in je schoenen staan, en er gaan enorme bergen voer doorheen.
Vida zijn eerste fotoshoot thuis in juni.
Wat de opvoeding betreft, is LeVida eigenlijk best makkelijk. Maar zoals de meeste mensen weten, ben ik van de rust, structuur en het consequent zijn. Deze eigenschappen gaan mij nu wat opleveren. Toen mijn grijs-witte reus zijn intrede deed, was het best even heftig. Als je pup pas na 15 weken in je leven komt is dat een cruciaal moment, want een pup hecht zich voor die tijd aan zijn nieuwe eigenaar en leert zijn baasje kennen en weet waar hij/zij moet zijn voor de veiligheid. Deze weken zijn dan ook heel belangrijk om daar gebruik van te maken, ik beloon in die periode dan ook volop als ze de keuze maken om bij mij te blijven tijdens bijvoorbeeld een wandeling, als we een ander hondje tegenkomen. Zo maak ik gebruik van iets wat er toch al is en beloon ik dat iedere keer en dan weet mijn pup na de 15 weken van wie hij/zij altijd op aan kan. Na deze fase gaat je pup de omgeving ontdekken en dan kan het zijn dat je ineens niet meer zo belangrijk bent…
Een andere opdracht in het jonge leven van Vida is bench training. Ik vind dat een pup de indrukken van de dag goed en rustig moet kunnen verwerken, dus een bench in een redelijk prikkel-vrije ruimte is een must. Voor mijn Border Collies is dat totaal geen probleem, zowel de maat van de bench niet alsmede de training om even alleen te zijn. Maar dan heb je ineens een buitenaards formaat pup, waar je een geschikte bench voor moet gaan vinden. Gezocht en ja gevonden! Een binnenkennel kun je het beter noemen, 2 meter lang, 1 meter breed en 1 meter hoog.
Voor mij was het kennel-probleem opgelost, maar nu het alleen zijn nog. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik meerdere honden heb en Vida dus in beginsel niet helemaal alleen hoeft te zijn. Natuurlijk heb ik hem de eerste nachten naast mijn bed later slapen in een mega-bench die ik nog had van de logé-honden. Nu is hij volledig gewend aan de kennel en geniet hij van de rust. Lekker ongestoord slapen, wel met een hondenvriendje in dezelfde ruimte. Nu regelmatig even om de beurt de honden echt alleen laten zijn, gaat vast ook lukken!
Uiteindelijk is het voor mij een zeer bewuste keuze en ik ben heel erg blij dat hij in mijn leven is. Als hondentrainer ben ik altijd op zoek naar uitdagingen en ik kan je verzekeren, LeVida is er 1! Maar waar zit die uitdaging dan in, met name in het trainen op dit moment? Hoezo aan het werk met Jacqueline? Dus moet ik gaan kijken waar zijn aan-knopje zit. Super leuk om dat uit te vinden en wat denk je? Ik heb het gevonden! Hoe en waar dit zit, lees je de volgende keer.
Komende maanden neem ik jullie mee in het leven van Vida, hoe hij opgroeit en wat ik allemaal met hem beleef. Ik licht toe hoe ik Vida opvoed, wat ik met hem train en waarom, dit allemaal door de ogen van enerzijds de hondentrainer, anderzijds de puppy-eigenaar.
Comments