Inmiddels zijn de puppen 6,5 week oud. Eigenlijk bizar hoe snel alles gaat en het lijkt ook zo vanzelf te gaan... Er staan deze week verschillende bezoekjes in de agenda, we beginnen met het dierenartsbezoek bij Oer de Tsjonger.
Eenmaal aangekomen in de knusse praktijkruimte mogen de 7 rakkers op eigen houtje de ruimte verkennen. Wat meteen opvalt, is het mooie gedrag wat elk van de 7 deugnieten laat zien. Soms zijn dingen spannend, maar het herstel is zo snel, fantastisch! Ik denk mede dankzij de mooie opbouw in hun socialisatietraject, waarbij ik rekening houd met lichamelijk en geestelijk herstel na een nieuwe situatie, waarbij ik ook de situaties opbouw in moeilijkheidsgraad.
Ik ga er vanuit dat als er voldoende rust en ontspanning is de puppen ook meer en makkelijker iets aan kunnen. Ik ben ook van mening dat ik de puppen niet moet dwingen, maar dat ze zelf de ontdekking aan mogen gaan. Tenslotte is de één de andere niet. Gelukkig staat Jantine. de dierenarts, hiervoor open. Ongelooflijk fijn dat ze alle tijd neemt voor ons bezoek! Op die manier zijn situaties ook veilig om aan te gaan, een goede basis in het ontdekken van het leven.
Omdat elk pupje weer in een andere thuissituatie terecht komt, is het van belang om de ontwikkeling zo breed mogelijk aan te gaan. Een verpleeghuis voor oudere dementerende mensen staat op het programma. Om alles veilig te kunnen doen neem ik 2 pupjes mee, tuigje om, in de auto en mijn vriendin ophalen om samen op pad te gaan. Mijn vriendin, werkzaam in het huis, begeleidt de pupjes tijdens de ontmoeting met deze mensen. Wat bijzonder om te zien dat de bewoners genieten van ons bezoek!
De kleintjes benaderen de mensen voorzichtig en je ziet meteen verschil per pup in het aangaan van dit mooie contact. Maar de conclusie is dat en een tuigje en een bezoek best veel is en erna weer in de rust is dan van het grootste belang! Morgen hebben deze 2 kleintjes dus even een vrije dag.
En dan voor Cian, het driekleur reutje, is een belangrijke dag aangebroken! Annemarie en hij gaan elkaar ontmoeten, hij zal bij haar gaan wonen. Annemarie heeft haar vriendin Jolanda meegenomen en samen gaan de dames puppy knuffelen. Heerlijk voor mij, dan heb ik de handen vrij om de lunch klaar te maken. Eerst zijn alle puppen tegelijk los en vanmiddag na hun siësta mogen ze per twee even qualitytime met dit lieve bezoek.
Zo open en vrij als deze mini hondjes zijn is echt prachtig, wat een genot om naar te kijken! En na rust en vrije dagen is het tijd om samen met Bregtje de clicker te introduceren, gewoon een paar minuten. Waar de één gelijk vol aandacht heeft, gaat de ander al snel iets anders doen. Zo zie je maar weer, de één is de ander niet… Daarna lekker snuffelen en een likmatje met het allerlekkerste wat er bestaat erin verstopt en erop gesmeerd, wat een feest om zo de week af te sluiten.
Binnenkort meer in blog nummer 5: we gaan zwemmen!